Mankietowa resekcja żołądka redukuje nasilenie cukrzycy i czynniki ryzyka chorób układu krążenia

Rzym, Włochy. W badaniu opublikowanym 16 kwietnia 2012 r. na stronie internetowej Archives of Surgery [1] wykazano bardzo wysoką skuteczność laparoskopowej mankietowej resekcji żołądka (laparoscopic sleeve gastrectomy, LSG) w leczeniu cukrzycy typu 2 oraz jej powikłań w porównaniu z rutynowym leczeniem zachowawczym.

Dr Frida Leonetti (Policlinico Umberto I, University of Rome Sapienza, Włochy) wraz z zespołem przeprowadziła badanie obejmujące 60 pacjentów z otyłością śmiertelną i cukrzycą typu 2. Wśród nich 30 zostało poddanych mankietowej resekcji żołądka, a 30 było leczonych zachowawczo.

U 24 (80%) spośród 30 pacjentów w grupie leczonej chirurgicznie stwierdzono ustąpienie cukrzycy po 18 miesiącach od operacji oraz zmniejszenie wskaźnika masy ciała (body-mass index, BMI) z 41,3 przed operacją do 28,3 po 18 miesiącach od operacji (p≤0,001). Odwrotne zjawisko wystąpiło w grupie pacjentów leczonych standardowo – średni wskaźnik BMI wzrósł z 39 przed badaniem do 39,8 po 18 miesiącach (p≥0,05), ponadto u wszystkich utrzymała się cukrzyca.

„Wykryliśmy istotne różnice dotyczące zmniejszenia nadmiaru masy ciała, zmniejszenia wskaźnika BMI oraz stężenia trójglicerydów, a także zwiększenia stężenia cholesterolu frakcji HDL” – piszą badacze. – „Wyniki badania potwierdziły skuteczność LSG w leczeniu pacjentów, która po 18 miesiącach przyczyniła się do remisji cukrzycy typu 2 w 80% przypadków”.

Badanie przeprowadzono w Center for the Surgical-Medical Treatment of Morbid Obesity od stycznia 2009 r. do kwietnia 2010 r. Badacze proponowali pacjentom zakwalifikowanym do leczenia bariatrycznego różne rodzaje operacji chirurgicznych lub leczenie zachowawcze, lecz pacjentom z cukrzycą doradzano wykonanie LSG. Pacjenci wybierający pozostałe metody operacji nie byli włączani do badania.

LSG jest zabiegiem minimalnie inwazyjnym, podczas którego chirurg usuwa większą część żołądka i pozostawia kieszonkę w kształcie banana, która wypełnia się szybko w miarę spożywania posiłku. W niniejszym badaniu u pacjentów wytworzono kieszonkę żołądkową o pojemności 60 ml.

Standardowa terapia obejmowała konsultacje z personelem medycznym, zalecane zmiany stylu życia, farmakoterapię, regularną aktywność fizyczną i dietę dostarczającą 1200 kalorii na dobę.

Punkty końcowe u pacjentów po LSG i pacjentów po intensywnym leczeniu zachowawczym

Ponadto u 20 pacjentów po operacji, którzy chorowali na cukrzycę krócej niż przez 10 lat, zaprzestano leczenia przeciwcukrzycowego podczas okresu obserwacyjnego. „Czas trwania cukrzycy jest ważnym czynnikiem prognostycznym remisji i/lub polepszenia kontroli cukrzycy” – piszą badacze.

U 80% operowanych pacjentów z remisją cukrzycy w trakcie badania spadła częstość występowania obturacyjnego bezdechu sennego z 50% do 10% oraz istotnie ograniczono stosowanie leków przeciwnadciśnieniowych i hipolipemizujących. W grupie leczonej zachowawczo zaobserwowano odwrotne zjawisko.

Dr Jon C. Gould (Medical College of Wisconsin, Milwaukee) w opinii wyrażonej na prośbę autorów przytoczył wyniki najnowszej ankiety. Wynikało z niej, że tylko 10% dorosłym pacjentom z otyłością śmiertelną poddanym zabiegowi bariatrycznemu, zabieg ten zalecił lekarz rodzinny[2].

„Istnieje szansa współpracy z lekarzami rodzinnymi oraz edukowania opinii publicznej na temat znacznych korzyści i bezpieczeństwa zabiegów bariatrycznych. Należy opracować krajowe wytyczne dotyczące zabiegów bariatrycznych dla osób z cukrzycą typu 2 oraz ze wskaźnikiem BMI powyżej 35” – pisze Gould. – „Otyły pacjent z cukrzycą powinien mieć dostęp do leczenia bariatrycznego w odpowiednich sytuacjach klinicznych”.