Ramipryl zmniejsza ryzyko nawrotu migotania przedsionków u normotoników

Chociaż inhibitory enzymu konwertującego i blokery receptora angiotensynowego nie posiadają właściwości antyarytmicznych, to jednak badania wskazują na mniejszą częstość komorowych zaburzeń rytmu u chorych z chorobą niedokrwienną serca i dysfunkcją lewej komory. Zwraca się również uwagę na mniejszą liczbę noworozpoznanych migotań przedsionków u chorych z chorobami sercowo-naczyniowymi i mniejszą liczbę nawrotów migotania przedsionków u chorych z nadciśnieniem tętniczym. Mechanizm takiego działania nie jest dokładnie poznany, ale prawdopodobnie wiąże się odwróceniem procesu remodelingu serca. Natomiast brak jest danych oceniających skuteczność inhibitorów enzymu konwertującego w zapobieganiu migotania przedsionków u chorych bez „strukturalnej” choroby serca.

 

Ocena skuteczności ramiprylu w zapobieganiu migotania przedsionków u chorych bez zmian strukturalnych serca lub z przyczyn pozasercowych.

 

Grupę badaną stanowiło 62 chorych, u których stwierdzono pierwszorazowe napadowe migotanie przedsionków trwające <12 godzin. Z badania wyłączono chorych z chorobami serca (choroba niedokrwienna, wady wrodzone i nabyte, kardiomiopatie, zaburzenia przewodnictwa, przebyte zabiegi operacyjne), jak i z chorobami mogącymi mieć wpływ na pojawienie się migotania przedsionków (nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, przebyte operacyjne, choroby tarczycy, pheochromocytoma, zaburzenia elektrolitowe, zatrucia, anemia, zaburzenia żołądkowo-jelitowe, nowotwory, gorączkę i choroby systemowe, choroby opłucnej, zaporowe choroby płucne, zapalenia płuc, przebyte lub obecne zatorowości płucne lub przeciążenia płynami). U wszystkich chorych wykonywano badanie echokardiograficzne. Chorzy z zaburzeniami kurczliwości ścian, z EF <55%, powiększeniem jam komór, przerostem ścian i wadami zastawkowymi byli wyłączani z badania. Nieprawidłowy napływ mitralny (E/A <1) po przewróceniu rytmu zatokowego był również przyczyną wyłączenia z badania. Rytm zatokowy przywracano farmakologicznie podając propafenon w bolusie 2 m/kg w ciągu 10 min, a następnie kontynuowano wlew z szybkością 0,007 mg/kg/min.

Randomizacja do grupy otrzymującej ramipryl 5 mg dziennie (n=31 chorych) lub do grupy placebo (n=31 chorych) po przywróceniu rytmu zatokowego. Kontrolne badania chorych co 3 miesiące przez pierwszy rok obserwacji, a następnie co 6 miesięcy, w czasie których oceniano stan chorych, wykonywano badanie EKG i 24-godzinne monitorowanie holterowskie. W przypadku uczucia kołatania serca chorzy mieli obowiązek wykonać badanie EKG. Po 3 latach obserwacji wykonywano kontrolne badanie echokardiograficzne.

 

Średni wiek chorych wyniósł 60 lat, mężczyźni stanowili połowę badanych. Stężenie potasu 4,2 mmol/l na początku badania, 4,4 mmol/l na zakończenie. Stężenie TSH – 2,65 mU/ml, Hb – 15,1 g/dl, katecholamin w moczu 62 µg/24 godzin.

Nie obserwowano większych zmian w wartości ciśnienia tętniczego w grupie placebo (wyjściowo 133/75 mm Hg, na zakończenie badania 134/78 mm Hg, p=NS). Natomiast w grupie leczonej ramiprylem wartości uległy obniżeniu z 136/78 mm Hg do 128/70 mm Hg na zakończenie badania (p<0,05).

 

 

 

 

W badaniu echokardiograficznym stwierdzono wzrost wymiaru lewego przedsionka w grupie placebo, chociaż wartości pozostawały w granicach prawidłowych. Natomiast w grupie leczonej ramiprylem nie obserwowano zmian w badaniu echokardiograficznym.

 

Migotanie przedsionków obserwowano u 3 chorych w grupie leczonej ramiprylem i u 10 chorych w grupie placebo na zakończenie badania (p<0,03).

 

 

 

 

Leczenie było dobrze tolerowane przez chorych i żaden z chorych nie zgłaszał objawów ubocznych.

 

Ramipryl jest skutecznym lekiem w prewencji nawrotu migotania przedsionków, u chorych bez nadciśnienia tętniczego.

 

dr n. med. Krzysztof Stępień

 

Belluzzi F., Sernesi L., Preti P., Salinaro F., Fonte M.L., Perlini S.: Prevention of recurrent lone atrial fibrillation by the angiotensin-II converting enzyme inhibitor ramipril in normotensive patients. J Am Coll Cardiol · Jan 6, 2009 · 53(1): 24-9.